Wolfram torowany i wolfram cerowy to elektrody wolframowe do spawania, ale mają inny skład i właściwości:

1. Wolfram torowany:
- Elektrody wolframowe torowane zawierają niewielką ilość tlenku toru (zwykle około 1-2%). Dodatek toru poprawia charakterystykę emisji elektronów elektrody, ułatwiając zajarzenie i utrzymanie łuku spawalniczego.
- Wolfram torowany znany jest z wysokiej obciążalności prądowej, dobrej stabilności łuku i długiej żywotności. Jest powszechnie stosowany w spawaniu prądem stałym, szczególnie w przypadku materiałów spawalniczych, takich jak stal węglowa, stal nierdzewna, stopy niklu i tytan.

2. Wolfram cer:
- Elektrody wolframowo-cerowe zawierają tlenek ceru jako pierwiastek stopowy. Typowe kompozycje wolframu ceru zawierają 1,5-2% tlenku ceru.
- Wolfram cerowy ma dobry zapłon i stabilność łuku, szczególnie w zastosowaniach spawalniczych przy niskim natężeniu prądu. Nadaje się do spawania prądem przemiennym i stałym, dlatego nadaje się do różnych materiałów i procesów spawalniczych.
- Wolfram cerowy jest często wybierany jako nieradioaktywna alternatywa dla wolframu toru, aby rozwiać obawy dotyczące potencjalnych zagrożeń dla zdrowia związanych z narażeniem na tor.

Podsumowując, chociaż w spawalnictwie stosuje się zarówno torowane elektrody wolframowe, jak i cerowo-wolframowe, mają one różny skład i są odpowiednie do różnych zastosowań i warunków spawania. Wolfram torowany jest znany ze swojej wysokiej obciążalności prądowej i jest często stosowany przy spawaniu prądem stałym, natomiast wolfram cerowy ma dobry zapłon i stabilność łuku oraz nadaje się zarówno do spawania prądem przemiennym, jak i stałym.