Wolfraam onderdelenworden doorgaans vervaardigd via een poedermetallurgieproces. Hier is een algemeen overzicht van het proces:

1. Poederproductie: Wolfraampoeder wordt geproduceerd door wolfraamoxide te reduceren met behulp van waterstof of koolstof bij hoge temperaturen. Het resulterende poeder wordt vervolgens gezeefd om de gewenste deeltjesgrootteverdeling te verkrijgen.

2. Mengen: Meng wolfraampoeder met andere metaalpoeders (zoals nikkel of koper) om de eigenschappen van het materiaal te verbeteren en het sinterproces te vergemakkelijken.

3. Verdichting: Het gemengde poeder wordt vervolgens met behulp van een hydraulische pers in de gewenste vorm geperst. Het proces oefent hoge druk uit op het poeder, waardoor er een groen lichaam met de gewenste geometrie ontstaat.

4. Sinteren: Het groene lichaam wordt vervolgens gesinterd in een hogetemperatuuroven onder gecontroleerde atmosfeeromstandigheden. Tijdens het sinterproces binden de poederdeeltjes zich aan elkaar en vormen een dicht en sterk wolfraamdeel.

5. Bewerking en afwerking: Na het sinteren kunnen wolfraamonderdelen aanvullende bewerkings- en afwerkingsprocessen ondergaan om de uiteindelijke afmetingen en oppervlaktekwaliteit te bereiken.

Over het geheel genomen kunnen poedermetallurgische processen complexe, hoogwaardige wolfraamonderdelen produceren met uitstekende mechanische en thermische eigenschappen.

Wolfraam wordt doorgaans gewonnen met behulp van verschillende methoden, waaronder dagbouw en ondergrondse mijnbouw. Hier is een overzicht van deze methoden:

1. Dagbouw: bij deze methode worden grote dagbouwputten aan de oppervlakte gegraven om wolfraamerts te winnen. Zwaar materieel zoals graafmachines en transportwagens wordt gebruikt om de deklaag te verwijderen en toegang te krijgen tot het ertslichaam. Zodra het erts is blootgesteld, wordt het gewonnen en naar verwerkingsfabrieken getransporteerd voor verdere raffinage.

2. Ondergrondse mijnbouw: Bij ondergrondse mijnbouw worden tunnels en schachten gebouwd om toegang te krijgen tot wolfraamafzettingen die zich diep onder het oppervlak bevinden. Mijnwerkers gebruiken gespecialiseerde apparatuur en technieken om erts uit ondergrondse mijnen te winnen. Het gewonnen erts wordt vervolgens naar de oppervlakte getransporteerd voor verwerking.

Zowel open als ondergrondse mijnbouwmethoden kunnen worden gebruikt om wolfraam te winnen, waarbij de keuze van de methode afhangt van factoren zoals de diepte van het ertslichaam, de grootte van de afzetting ennlde economische haalbaarheid van de operatie. 

Zuiver wolfraam komt niet in de natuur voor. In plaats daarvan wordt het vaak gecombineerd met andere mineralen zoals wolframiet en scheeliet. Deze mineralen worden gewonnen en het wolfraam wordt gewonnen via een reeks fysische en chemische processen. Extractiemethoden omvatten het verpletteren van het erts, het concentreren van het wolfraammineraal en vervolgens verdere verwerking om puur wolfraammetaal of zijn verbindingen te verkrijgen. Eenmaal gewonnen kan wolfraam verder worden verwerkt en verfijnd om materialen te produceren voor een verscheidenheid aan technische toepassingen.