ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී, ටයිටේනියම් විවිධ වෙනස්කම් හා ප්රතික්රියා වලට ලක් වේ. ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී ටයිටේනියම් හි සමහර ප්‍රධාන හැසිරීම් වලට ඇතුළත් වන්නේ:

1. ඔක්සිකරණය: ටයිටේනියම් ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී ඔක්සිජන් සමඟ ප්‍රතික්‍රියා කර එහි මතුපිට ටයිටේනියම් ඩයොක්සයිඩ් (TiO2) තුනී ස්ථරයක් සාදයි. මෙම ඔක්සයිඩ් ස්තරය ලෝහයට විශිෂ්ට විඛාදන ප්‍රතිරෝධයක් ලබා දෙයි, එය තවදුරටත් ඔක්සිකරණයෙන් හා ක්ෂය වීමෙන් වළක්වයි.

2. ශක්තිය රඳවා තබා ගැනීම: ටයිටේනියම් අධික උෂ්ණත්වවලදී එහි ශක්තිය සහ අඛණ්ඩතාව පවත්වා ගෙන යන අතර, කටුක පරිසරවල ව්යුහාත්මක ස්ථාවරත්වය පවත්වා ගැනීමට ඉඩ සලසයි. මෙම ගුණාංගය ටයිටේනියම් අභ්‍යවකාශ, කාර්මික සැකසුම් සහ ඉහළ උෂ්ණත්ව ඉංජිනේරු යෙදුම් සඳහා වටිනා ද්‍රව්‍යයක් බවට පත් කරයි.

3. අදියර වෙනස් වීම: නිශ්චිත ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී, ටයිටේනියම් එහි ස්ඵටික ව්යුහය සහ ගුණාංග වෙනස් කරමින් අදියර වෙනස් විය හැක. මෙම පරිවර්තන විශේෂිත යෙදුම් සඳහා ද්රව්යවල ගුණාංග සකස් කිරීමට භාවිතා කළ හැක.

4. ප්‍රතික්‍රියාශීලීත්වය: ටයිටේනියම් සාමාන්‍යයෙන් විඛාදනයට ප්‍රතිරෝධී වුවද, එය ඉතා ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී ඇතැම් වායූන් සහ මූලද්‍රව්‍ය සමඟ ප්‍රතික්‍රියා කළ හැකි අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ටයිටේනියම් සංයෝග හා මිශ්‍ර ලෝහ සෑදේ.

සමස්තයක් වශයෙන්, ඉහළ උෂ්ණත්වවලදී ටයිටේනියම්ගේ හැසිරීම සංලක්ෂිත වන්නේ එහි ශක්තිය පවත්වා ගැනීමට, ඔක්සිකරණයට ප්‍රතිරෝධය දැක්වීමට සහ පාලිත අවධි වෙනස්කම් වලට භාජනය වීමට ඇති හැකියාවෙන් වන අතර, එය අධික උෂ්ණත්ව තත්වයන් තුළ භාවිතා කිරීම සඳහා බහුකාර්ය සහ විශ්වාසදායක ද්‍රව්‍යයක් බවට පත් කරයි.