Gdy wolfram nagrzewa się, wykazuje szereg interesujących właściwości. Wolfram ma najwyższą temperaturę topnienia ze wszystkich czystych metali, wynoszącą ponad 3400 stopni Celsjusza (6192 stopni Fahrenheita). Oznacza to, że może wytrzymać ekstremalnie wysokie temperatury bez topienia, co czyni go idealnym materiałem do zastosowań wymagających odporności na wysoką temperaturę, takich jak włókna żarówek,elementy grzejnei innych zastosowań przemysłowych.

W wysokich temperaturach wolfram staje się również bardzo odporny na korozję, dzięki czemu nadaje się do stosowania w środowiskach, w których inne metale ulegną degradacji. Ponadto wolfram ma bardzo niski współczynnik rozszerzalności cieplnej, co oznacza, że ​​nie rozszerza się ani nie kurczy znacząco po podgrzaniu lub ochłodzeniu, co czyni go przydatnym w zastosowaniach wymagających stabilności wymiarowej w wysokich temperaturach. Ogólnie rzecz biorąc, gdy wolfram się nagrzewa, zachowuje swoje właściwości strukturalne integralność i wykazuje unikalne właściwości, które czynią go niezwykle cennym w szerokim zakresie zastosowań wysokotemperaturowych.

Drut wolframowy jest materiałem powszechnie stosowanym w urządzeniach elektrycznych, oświetleniu itp. Podczas długotrwałego użytkowania może rozszerzać się pod wpływem wysokiej temperatury. Drut wolframowy ulega rozszerzaniu i kurczeniu pod wpływem zmian temperatury, co zależy od jego właściwości fizycznych. Wraz ze wzrostem temperatury zwiększa się molekularny ruch termiczny drutu wolframowego, przyciąganie międzyatomowe słabnie, co prowadzi do niewielkiej zmiany długości drutu wolframowego, czyli zachodzi zjawisko rozszerzania.

Rozszerzalność drutu wolframowego jest liniowo zależna od temperatury, to znaczy wraz ze wzrostem temperatury wzrasta również rozszerzalność drutu wolframowego. Zwykle temperatura drutu wolframowego jest powiązana z jego mocą elektryczną. W ogólnym sprzęcie elektrycznym drut wolframowy zwykle pracuje w temperaturze od 2000 do 3000 stopni Celsjusza. Gdy temperatura przekracza 4000 stopni, rozszerzalność drutu wolframowego znacznie wzrasta, co może prowadzić do uszkodzenia drutu wolframowego.

Rozszerzanie się drutu wolframowego spowodowane jest intensyfikacją ruchu termicznego cząsteczek i wzrostem częstotliwości drgań atomów po nagrzaniu, co osłabia przyciąganie między atomami i prowadzi do wzrostu odległości między atomami. Ponadto na szybkość rozszerzania i relaksacji drutu wolframowego wpływają również zmiany naprężeń. W normalnych warunkach drut wolframowy poddawany jest działaniu pól naprężeń w różnych kierunkach, co powoduje różne sytuacje rozszerzania i kurczenia się w różnych temperaturach.

Zmiana temperatury drutu wolframowego może powodować zjawisko rozszerzania, a wielkość rozszerzania jest proporcjonalna do temperatury i zależy od zmian naprężeń. Projektując i wytwarzając sprzęt elektryczny, należy kontrolować temperaturę roboczą i stan naprężeń drutu wolframowego, aby uniknąć nadmiernego rozszerzania się drutu wolframowego w środowiskach o wysokiej temperaturze i uszkodzeń.