Wolfram miedziowy jest zwykle wytwarzany w procesie zwanym infiltracją. W tym procesie proszek wolframu miesza się z materiałem wiążącym, tworząc surową masę. Wypraskę następnie spieka się, tworząc porowaty szkielet wolframowy. Porowaty szkielet wolframowy jest następnie infiltrowany stopioną miedzią w wysokiej temperaturze i ciśnieniu. Miedź wypełnia pory szkieletu wolframowego, tworząc materiał kompozytowy o właściwościach zarówno wolframu, jak i miedzi.

W procesie infiltracji można uzyskać wolfram miedziowy o różnym składzie i właściwościach, dzięki czemu nadaje się on do szerokiego zakresu zastosowań, takich jak styki elektryczne, elektrody i radiatory.

Miedź-wolfram jest wykorzystywana w różnorodnych zastosowaniach ze względu na swoje unikalne połączenie właściwości. Niektóre typowe zastosowania obejmują:

1. Styki elektryczne: Wolfram miedziany jest powszechnie stosowany w stykach elektrycznych do zastosowań wysokonapięciowych i wysokoprądowych ze względu na jego doskonałą przewodność elektryczną i cieplną, a także odporność na łuk i odporność na zużycie.

2. Elektroda: Ze względu na wysoką temperaturę topnienia, dobrą przewodność cieplną i odporność na korozję, stosowana jest w elektrodach do zgrzewania oporowego, elektrodach EDM (obróbka elektroerozyjna) i innych zastosowaniach elektrycznych i termicznych.

3. Przemysł lotniczy i obronny: Miedź wolframowa jest stosowana w przemyśle lotniczym i obronnym do produkcji dysz rakietowych, styków elektrycznych w samolotach i innych elementów wymagających dużej wytrzymałości, odporności na zużycie i przewodności cieplnej.

4. Radiator: Używany jako radiator w sprzęcie elektronicznym ze względu na wysoką przewodność cieplną i stabilność wymiarową.

Wolfram jest wysoce odporny na rdzę i korozję. Ze względu na swoją obojętność wolfram nie utlenia się ani nie rdzewieje w normalnych warunkach. Ta właściwość sprawia, że ​​wolfram jest cennym materiałem w zastosowaniach, w których odporność na korozję ma kluczowe znaczenie.

Miedź wolframowa znana jest ze swojej wysokiej twardości. Twardość miedzi wolframowej może się różnić w zależności od konkretnego składu i warunków przetwarzania, ale ogólnie jest ona znacznie twardsza niż czysta miedź ze względu na obecność wolframu. Ta właściwość sprawia, że ​​miedź wolframowa nadaje się do zastosowań, w których ważna jest odporność na zużycie i trwałość. Twardość miedzi wolframowej sprawia, że ​​idealnie nadaje się do stosowania w stykach elektrycznych, elektrodach i innych elementach, które muszą być odporne na zużycie.