Tantaal is een chemisch element met het symbool Ta en atoomnummer 73. Het is samengesteld uit tantaalatomen met 73 protonen in de kern. Tantaal is een zeldzaam, hard, blauwgrijs, glanzend overgangsmetaal dat zeer goed bestand is tegen corrosie. Het wordt vaak gelegeerd met andere metalen om de mechanische eigenschappen te verbeteren en wordt gebruikt in een verscheidenheid aan toepassingen, waaronder elektronica, ruimtevaart en medische apparatuur.

Tantaal heeft een aantal opmerkelijke chemische eigenschappen:

1. Corrosiebestendigheid: Tantaal is zeer corrosiebestendig, waardoor het geschikt is voor gebruik in corrosieve omgevingen zoals chemische processen en medische implantaten.

2. Hoog smeltpunt: Tantaal heeft een zeer hoog smeltpunt, meer dan 3000 graden Celsius, waardoor het geschikt is voor toepassingen bij hoge temperaturen.

3. Inertheid: Tantaal is relatief inert, wat betekent dat het onder normale omstandigheden niet gemakkelijk reageert met andere elementen of verbindingen.

4. Oxidatieweerstand: Tantaal vormt een beschermende oxidelaag bij blootstelling aan lucht, waardoor het nog beter bestand is tegen corrosie.

Deze eigenschappen maken tantaal waardevol in een breed scala aan industriële en technische toepassingen.

Tantaal wordt gevormd door verschillende geologische processen. Het wordt vaak samen met andere mineralen aangetroffen, zoals columbiet-tantaliet (coltan), en wordt vaak gewonnen als bijproduct van de winning van andere metalen, zoals tin. Tantaal wordt aangetroffen in pegmatieten, dit zijn grofkorrelige stollingsgesteenten die vaak hoge concentraties zeldzame elementen bevatten.

De vorming van tantaalafzettingen omvat de kristallisatie en afkoeling van lava en de daaropvolgende concentratie van tantaalhoudende mineralen door geologische processen zoals hydrothermische activiteit en verwering. Na verloop van tijd vormen deze processen tantaalrijke ertsen die kunnen worden gewonnen en verwerkt om tantaal te extraheren voor een verscheidenheid aan industriële en technische toepassingen.

Tantaal is niet inherent magnetisch. Het wordt als niet-magnetisch beschouwd en heeft een relatief lage magnetische permeabiliteit. Deze eigenschap maakt tantaal nuttig in toepassingen waarbij niet-magnetisch gedrag vereist is, zoals in elektronische componenten en medische apparaten.