Tungsten xwedan dîrokek dûr û dirêj e ku vedigere Serdema Navîn, dema ku madenên tin li Almanya radigihînin ku madenek acizker dîtine ku pir caran bi kana tin re tê û di dema helandinê de hilberîna tin kêm dike. Karkerên madenê nasnavê gurê mîneral ji ber meyla wê ya ku tin "wek gur dixwar" lê kirin.
Tungsten cara yekem di sala 1781-an de ji hêla kîmyazanê swêdî Carl Wilhelm Scheele ve wekî hêmanek hate nas kirin, ku kifş kir ku asîdek nû, ku wî jê re asîda tungstic digot, dikare ji mîneralek ku nuha wekî scheelite tê zanîn were çêkirin. Scheele û Torbern Bergman, profesorek li Uppsala, Swêdê, ramana karanîna kêmkirina komirê ya wê asîdê ji bo bidestxistina metalek pêş xistin.

Tungsten ku em îro pê dizanin di dawiyê de di sala 1783-an de ji hêla du kîmyazanên spanî, birayên Juan Jose û Fausto Elhuyar ve, di nimûneyên mînerala bi navê wolframite de, ku heman asîdê tungstic bû û ku sembola kîmyayî ya tungstenê (W) dide me, wekî metal hate veqetandin. . Di dehsalên yekem ên piştî vedîtinê de, zanyaran sepanên cihêreng ên gengaz ên ji bo hêman û pêkhateyên wê lêkolîn kirin, lê lêçûna giran a tungstenê ew hîn jî ji bo karanîna pîşesaziyê nepratîk kir.
Di sala 1847-an de, endezyarek bi navê Robert Oxland patentek wergirt ku amade bike, çêbike, û kêm bike tungsten di forma wê ya metalîkî de, ku serîlêdanên pîşesaziyê bihatir û ji ber vê yekê jî maqûltir dike. Polayên ku tungsten tê de di sala 1858an de dest bi patenta kirin, di sala 1868an de bû sedema yekem polayên ku xwe hişk kirin. pîşesaziyên kar û avakirinê; ev aligirên pola îro jî bi berfirehî di dikanên makîneyan û avahîsaziyê de têne bikar anîn.

Di sala 1904 de, yekem ampûlên tîrêjê yên tungstenê hatin patenta kirin, ku cîhê lampayên fîlamentê yên karbonê yên ku kêmtir bikêr bûn û zûtir dişewitandin girtin. Pelên ku di ampûlên ronahiyê de têne bikar anîn ji hingê ve ji tungstenê têne çêkirin, ku ew ji bo mezinbûn û berbelavbûna ronahiya sûnî ya nûjen pêdivî ye.
Di pîşesaziya amûrkirinê de, hewcedariya xêzkirina mirinên bi serhişkiya almastê û domdariya herî zêde di salên 1920-an de pêşkeftina karbîdên tungstenê yên çîmentoyî ajot. Bi mezinbûna aborî û pîşesazî ya piştî Şerê Cîhanê yê Duyemîn, bazara karbîdên çîmentoyî yên ku ji bo materyalên amûr û perçeyên kanan têne bikar anîn jî mezin bû. Îro, tungsten di nav metalên nerazî de herî zêde tê bikaranîn, û hîn jî ew bi bingehîn ji wolframite û mîneralek din, scheelite, tê derxistin, bi karanîna heman rêbaza bingehîn ku ji hêla birayên Elhuyar ve hatî pêşve xistin.

Tungsten bi gelemperî bi pola re tê berhev kirin da ku metalên hişk ên ku di germahiyên bilind de domdar in çêbike û ji bo çêkirina hilberên wekî amûrên qutkirinê yên bilez û nozêyên motora rokêtê, û her weha ji bo çêkirina qebareya mezin a ferro-tungsten wekî keştiyên keştiyan tê bikar anîn. bi taybetî qeşaşkên. Berhemên tîrêjên tîrêjê yên metalîk û tîrêjê tûngstenê ji bo serîlêdanên ku tê de materyalek bi tîrêjê (19,3 g/cm3) hewce ye, wek penetratorên enerjiya kînetîk, bergiran, firoke, û qaymeqam daxwaz dikin Sepanên din jî mertalên radyasyonê û hedefên tîrêjê hene. .
Tungsten di heman demê de pêkhateyan çêdike - mînakî, bi kalsiyûm û magnezyûmê re, taybetmendiyên fosforesent hilberîne ku di ampûlên ronahiya floransê de bikêr in. Karbîd Tungsten pêkhateyek zehf dijwar e ku ji% 65-ê vexwarina tungstenê pêk tîne û di serîlêdanên wekî serişteyên tîrêjên tîrêjê, amûrên birrîna bilez, û makîneyên kanan de tê bikar anîn Karbîd Tungsten bi berxwedana xwe ya lixwekirinê navdar e; di rastiyê de, ew tenê dikare bi karanîna amûrên elmas were birrîn. Carbide Tungsten di heman demê de guheztina elektrîkî û germî, û aramiya bilind jî nîşan dide. Lêbelê, ew şikestî di serîlêdanên avahîsaziyê yên pir streskirî de pirsgirêkek e û bû sedema pêşkeftina pêkhateyên pêvekirî yên metal, mîna zêdekirina kobaltê ji bo avakirina karbîdek çîmentoyî.
Ji hêla bazirganî ve, tungsten û hilberên wê yên şikilî - wek aligirên giran, tûngstenê sifir, û elektrod - bi zext û ziravkirina bi şeklê nêzê torê têne çêkirin. Ji bo hilberên têl û şilkirî, tungsten tê pêçandin û ziravkirin, li dûv hejandin û dûbare xêzkirin û lêdanê, da ku avahiyek genimê dirêjkirî ya taybetmendî were hilberandin ku di hilberên qedandî de ji darên mezin heya têlên pir zirav digire.