Tungsten មានប្រវត្តិយូរលង់ណាស់មកហើយ ដែលមានអាយុកាលតាំងពីមជ្ឈិមសម័យ នៅពេលដែលអ្នករុករករ៉ែសំណប៉ាហាំងនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់រាយការណ៍ថាបានរកឃើញសារធាតុរ៉ែដ៏គួរឱ្យរំខានដែលតែងតែមកជាមួយរ៉ែសំណប៉ាហាំង និងកាត់បន្ថយទិន្នផលសំណប៉ាហាំងអំឡុងពេលរលាយ។ អ្នករុករករ៉ែបានដាក់រហ័សនាមថា រ៉ែ wolfram សម្រាប់ទំនោរក្នុងការ "លេបត្របាក់" សំណប៉ាហាំង "ដូចជាចចក"។
សារធាតុ Tungsten ត្រូវបានគេកំណត់ថាជាធាតុដំបូងក្នុងឆ្នាំ 1781 ដោយអ្នកគីមីវិទ្យាជនជាតិស៊ុយអែត Carl Wilhelm Scheele ដែលបានរកឃើញថាអាស៊ីតថ្មីមួយដែលគាត់ហៅថាអាស៊ីត tungstic អាចត្រូវបានផលិតចេញពីសារធាតុរ៉ែដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា scheelite ។ Scheele និង Torbern Bergman សាស្ត្រាចារ្យនៅ Uppsala ប្រទេសស៊ុយអែត បានបង្កើតគំនិតនៃការប្រើប្រាស់ធ្យូងកាត់បន្ថយអាស៊ីតនេះដើម្បីទទួលបានលោហៈ។

Tungsten ដូចដែលយើងដឹងសព្វថ្ងៃនេះ ទីបំផុតត្រូវបានញែកចេញជាលោហៈធាតុនៅឆ្នាំ 1783 ដោយអ្នកគីមីវិទ្យាជនជាតិអេស្ប៉ាញពីរនាក់បងប្អូនប្រុស Juan Jose និង Fausto Elhuyar ក្នុងសំណាករ៉ែដែលគេហៅថា wolframite ដែលដូចគ្នាបេះបិទទៅនឹងអាស៊ីត tungstic ហើយដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវនិមិត្តសញ្ញាគីមីរបស់ tungsten (W) ។ . ក្នុងទសវត្សរ៍ដំបូងបន្ទាប់ពីការរកឃើញ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានស្វែងរកកម្មវិធីផ្សេងៗដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ធាតុ និងសមាសធាតុរបស់វា ប៉ុន្តែតម្លៃខ្ពស់នៃ tungsten ធ្វើឱ្យវានៅតែមិនអាចអនុវត្តបានសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ក្នុងឧស្សាហកម្ម។
នៅឆ្នាំ 1847 វិស្វករម្នាក់ឈ្មោះ Robert Oxland បានទទួលប៉ាតង់ដើម្បីរៀបចំ បង្កើត និងកាត់បន្ថយ tungsten ទៅជាទម្រង់លោហធាតុ ដែលធ្វើឱ្យកម្មវិធីឧស្សាហកម្មកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព ហើយដូច្នេះវាកាន់តែមានលទ្ធភាព។ ដែកថែបដែលមានផ្ទុកសារធាតុ tungsten បានចាប់ផ្តើមធ្វើប៉ាតង់នៅឆ្នាំ 1858 ដែលនាំឱ្យដែកថែបរឹងដោយខ្លួនឯងដំបូងគេនៅឆ្នាំ 1868 ។ ទម្រង់ដែកថ្មីដែលមានសារធាតុ tungsten រហូតដល់ 20% ត្រូវបានបង្ហាញនៅឯពិព័រណ៍ពិភពលោកឆ្នាំ 1900 នៅទីក្រុងប៉ារីស ប្រទេសបារាំង និងបានជួយពង្រីកលោហៈ។ ការងារនិងឧស្សាហកម្មសំណង់; យ៉ាន់ស្ព័រដែកទាំងនេះនៅតែត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងហាងម៉ាស៊ីន និងសំណង់សព្វថ្ងៃនេះ។

នៅឆ្នាំ 1904 អំពូល tungsten filament ទីមួយត្រូវបានប៉ាតង់ ដោយជំនួសដោយចង្កៀងកាបូនដែលមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាព និងឆេះលឿនជាង។ Filaments ដែលប្រើក្នុងអំពូល incandescent ត្រូវបានផលិតចេញពី tungsten តាំងពីពេលនោះមក ដែលធ្វើឱ្យវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះការលូតលាស់ និងគ្រប់ទីកន្លែងនៃភ្លើងបំភ្លឺសិប្បនិម្មិតទំនើប។
នៅក្នុងឧស្សាហកម្មឧបករណ៍ តម្រូវការសម្រាប់ការគូរស្លាប់ជាមួយនឹងភាពរឹងដូចពេជ្រ និងភាពធន់អតិបរមាបានជំរុញឱ្យមានការអភិវឌ្ឍនៃស៊ីម៉ងត៍ tungsten carbides នៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1920 ។ ជាមួយនឹងកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងឧស្សាហកម្មបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ទីផ្សារសម្រាប់ស៊ីម៉ងត៍ carbides ដែលប្រើសម្រាប់សម្ភារៈឧបករណ៍ និង canst「ផ្នែកលក់ក៏កើនឡើងផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ តង់ស្តែន គឺជាលោហៈដែលប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយបំផុតនៃលោហៈធាតុ refractory ហើយវានៅតែត្រូវបានចម្រាញ់ចេញពី wolframite និងសារធាតុរ៉ែមួយទៀតគឺ scheelite ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រមូលដ្ឋានដូចគ្នាដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយបងប្អូន Elhuyar ។

Tungsten ជារឿយៗត្រូវបានផ្សំជាមួយដែកថែបដើម្បីបង្កើតជាលោហៈធាតុរឹងដែលមានស្ថេរភាពនៅសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ ហើយប្រើដើម្បីបង្កើតផលិតផលដូចជាឧបករណ៍កាត់ល្បឿនខ្ពស់ និងក្បាលម៉ាស៊ីនរ៉ុក្កែត ក៏ដូចជាការប្រើប្រាស់បរិមាណដ៏ធំនៃ ferro-tungsten ជាកម្លាំងរបស់កប៉ាល់។ ជាពិសេសអ្នកបំបែកទឹកកក។ ផលិតផលរោងម៉ាស៊ីនកិនដែក និងដែកអ៊ីណុក tungsten មានតម្រូវការសម្រាប់កម្មវិធីដែលតម្រូវឱ្យមានសម្ភារៈដែលមានដង់ស៊ីតេខ្ពស់ (19.3 g/cm3) ដូចជាឧបករណ៍បញ្ចូលថាមពល kinetic ទម្ងន់រាប់ កង់ flywheels និងកម្មវិធីផ្សេងទៀតរួមមានខែលការពារវិទ្យុសកម្ម និងកាំរស្មីអ៊ិច។ .
សារធាតុ Tungsten ក៏បង្កើតជាសមាសធាតុផងដែរ ឧទាហរណ៍ កាល់ស្យូម និងម៉ាញ៉េស្យូម បង្កើតលក្ខណៈសម្បត្តិផូស្វ័រ ដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងអំពូល fluorescent ។ Tungsten carbide គឺជាសមាសធាតុរឹងបំផុតដែលមានប្រហែល 65% នៃការប្រើប្រាស់ tungsten ហើយត្រូវបានគេប្រើនៅក្នុងកម្មវិធីដូចជាគន្លឹះនៃខួង ឧបករណ៍កាត់ល្បឿនលឿន និងម៉ាស៊ីនជីកយករ៉ែ Tungsten carbide មានភាពល្បីល្បាញសម្រាប់ភាពធន់ទ្រាំពាក់របស់វា។ តាមពិត វាអាចកាត់បានតែដោយប្រើឧបករណ៍ពេជ្រប៉ុណ្ណោះ។ Tungsten carbide ក៏បង្ហាញពីចរន្តអគ្គិសនី និងកម្ដៅ និងមានស្ថេរភាពខ្ពស់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពផុយស្រួយគឺជាបញ្ហាមួយនៅក្នុងកម្មវិធីរចនាសម្ព័ន្ធដែលមានភាពតានតឹងខ្លាំង ហើយបាននាំឱ្យមានការអភិវឌ្ឍនៃសមាសធាតុដែលភ្ជាប់ដោយលោហៈ ដូចជាការបន្ថែមនៃ cobalt ដើម្បីបង្កើតជាស៊ីម៉ងត៍ carbide ។
ពាណិជ្ជកម្ម តង់ស្តែន និងផលិតផលរាងរបស់វា ដូចជាយ៉ាន់ស្ព័រ ទង់ដែង តង់ស្តែន និងអេឡិចត្រូត ត្រូវបានផលិតឡើងតាមរយៈការចុច និងដុតក្នុងទម្រង់ជិត។ សម្រាប់ផលិតផលធ្វើពីលួស និងដំបង សារធាតុ tungsten ត្រូវបានចុច និង sintered បន្តដោយ swaging និងការគូរម្តងហើយម្តងទៀត និង annealing ដើម្បីបង្កើតរចនាសម្ព័ន្ធគ្រាប់ធញ្ញជាតិពន្លូតលក្ខណៈដែលផ្ទុកលើផលិតផលសម្រេចចាប់ពីកំណាត់ធំរហូតដល់ខ្សែស្តើងខ្លាំង។