تانتالیوم یک عنصر شیمیایی با نماد Ta و عدد اتمی 73 است. که قبلا به عنوان تانتالیوم شناخته می شد، نام آن از تانتالوس، یک شرور از اساطیر یونان گرفته شده است. تانتالیوم فلزی نادر، سخت، آبی مایل به خاکستری و براق است که در برابر خوردگی بسیار مقاوم است. این بخشی از گروه فلزات نسوز است که به طور گسترده ای به عنوان اجزای فرعی در آلیاژها استفاده می شود. بی اثر بودن شیمیایی تانتالیوم آن را به ماده ای ارزشمند برای تجهیزات آزمایشگاهی و جایگزینی برای پلاتین تبدیل می کند. کاربرد اصلی آن امروزه در خازن های تانتالیوم در تجهیزات الکترونیکی مانند تلفن های همراه، پخش کننده های دی وی دی، سیستم های بازی های ویدئویی و رایانه ها است. تانتالیم، همیشه همراه با نیوبیم شیمیایی مشابه، در گروه های معدنی تانتالیت، کلمبیت و کلتان (ترکیبی از کلمبیت و تانتالیت، اگرچه به عنوان یک گونه معدنی جداگانه شناخته نمی شود) وجود دارد. تانتالوم یک عنصر حیاتی فناوری در نظر گرفته می شود.

خواص فیزیکی
تانتالیوم تیره (آبی مایل به خاکستری)، متراکم، انعطاف پذیر، بسیار سخت، به راحتی ساخته می شود و رسانای حرارت و الکتریسیته بسیار بالایی است. این فلز به دلیل مقاومت در برابر خوردگی توسط اسیدها مشهور است. در واقع، در دماهای کمتر از 150 درجه سانتیگراد، تانتالیوم تقریباً به طور کامل در برابر حمله آبزیان معمولی تهاجمی مصون است. می توان آن را با اسید هیدروفلوئوریک یا محلول های اسیدی حاوی یون فلوراید و تری اکسید گوگرد و همچنین با محلول هیدروکسید پتاسیم حل کرد. نقطه ذوب بالای تانتالوم 3017 درجه سانتیگراد (نقطه جوش 5458 درجه سانتیگراد) در بین عناصر تنها توسط تنگستن، رنیم و اسمیم برای فلزات و کربن فراتر رفته است.

تانتالیم در دو فاز کریستالی آلفا و بتا وجود دارد. فاز آلفا نسبتا انعطاف پذیر و نرم است. دارای ساختار مکعبی بدن محور (گروه فضایی Im3m، ثابت شبکه a = 0.33058 نانومتر)، سختی Knoop 200-400 HN و مقاومت الکتریکی 15-60 µΩ⋅cm. فاز بتا سخت و شکننده است. تقارن کریستالی آن چهارضلعی است (گروه فضایی P42/mnm، a = 1.0194 نانومتر، c = 0.5313 نانومتر)، سختی Knoop 1000-1300 HN و مقاومت الکتریکی نسبتاً بالا در 170-210 µΩ⋅cm است. فاز بتا ناپایدار است و با حرارت دادن به 750-775 درجه سانتیگراد به فاز آلفا تبدیل می شود. تانتالیوم حجیم تقریباً به طور کامل فاز آلفا است و فاز بتا معمولاً به صورت لایه‌های نازکی که با کندوپاش مگنترون، رسوب بخار شیمیایی یا رسوب الکتروشیمیایی از محلول نمک مذاب یوتکتیک به دست می‌آید وجود دارد.