دمای تبخیر (که نقطه جوش نیز نامیده می شود) یک ماده را می توان با استفاده از روش های مختلف، بسته به داده های موجود و ویژگی های خاص ماده، محاسبه کرد. در اینجا چند روش معمول برای محاسبه دمای تبخیر وجود دارد:

1. استفاده از داده های شیمیایی: دمای تبخیر یک ماده را معمولاً می توان در پایگاه های داده یا ادبیات شیمیایی یافت. بسیاری از مواد در فشار استاندارد (1 اتمسفر) دارای نقاط جوش کاملاً مستند هستند. این ساده ترین و دقیق ترین راه برای تعیین دمای تبخیر در صورت در دسترس بودن داده ها است.

2. از معادله کلازیوس-کلاپیرون استفاده کنید: از معادله کلازیوس-کلاپیرون می توان برای تخمین تغییر فشار بخار یک ماده به عنوان تابعی از دما استفاده کرد. با رسم لگاریتم طبیعی فشار بخار در برابر متقابل دما، می توان از شیب خط حاصل برای محاسبه آنتالپی تبخیر استفاده کرد که به نوبه خود می توان از آن برای تخمین نقطه جوش در فشارهای مختلف استفاده کرد.

3. از داده‌های فشار بخار استفاده کنید: اگر داده‌های فشار بخار برای یک ماده در دماهای مختلف موجود باشد، می‌توانید از معادله آنتوان یا دیگر معادلات تجربی برای برازش داده‌ها و استنتاج نقطه جوش در فشار استاندارد استفاده کنید.

4. استفاده از شبیه سازی دینامیک مولکولی: برای مواد پیچیده یا زمانی که داده های تجربی محدود هستند، می توان از شبیه سازی دینامیک مولکولی برای محاسبه دمای تبخیر بر اساس رفتار تک تک مولکول ها و برهمکنش های آنها استفاده کرد.

توجه به این نکته ضروری است که دقت دمای تبخیر محاسبه شده به کیفیت داده ها و روش مورد استفاده بستگی دارد. هنگام کار با مواد خطرناک، مشورت با منابع قابل اعتماد و اطمینان از رعایت اقدامات احتیاطی بسیار مهم است.