نقطه جوش 5900 درجه سانتیگراد و سختی الماس مانند در ترکیب با کربن: تنگستن سنگین ترین فلز است، اما عملکردهای بیولوژیکی دارد - به ویژه در میکروارگانیسم های گرما دوست. تیمی به رهبری تتیانا میلوویچ از دانشکده شیمی دانشگاه وین برای اولین بار برهمکنش های نادر میکروبی- تنگستن را در محدوده نانومتری گزارش کردند. بر اساس این یافته ها، نه تنها بیوژئوشیمی تنگستن، بلکه قابلیت بقای میکروارگانیسم ها در شرایط فضای بیرونی نیز قابل بررسی است. نتایج اخیراً در مجله Frontiers in Microbiology منتشر شده است.

تنگستن به عنوان یک فلز سخت و کمیاب، با خواص خارق العاده و بالاترین نقطه ذوب تمام فلزات، انتخاب بسیار بعید برای یک سیستم بیولوژیکی است. فقط تعداد کمی از میکروارگانیسم‌ها، مانند باستان‌های گرمادوست یا میکروارگانیسم‌های بدون هسته سلولی، با شرایط شدید محیط تنگستن سازگار شده‌اند و راهی برای جذب تنگستن پیدا کرده‌اند. دو مطالعه اخیر توسط بیوشیمی‌دان و اختر زیست‌شناس تتیانا میلوویچ از گروه شیمی بیوفیزیکی، دانشکده شیمی دانشگاه وین، نقش احتمالی میکروارگانیسم‌ها را در یک محیط غنی‌شده با تنگستن روشن می‌کند و یک رابط میکروبی تنگستن در مقیاس نانو را توصیف می‌کند. میکروارگانیسم گرما و اسید دوست Metallosphaera sedula که با ترکیبات تنگستن رشد کرده است (شکل 1 و 2). همچنین این میکروارگانیسم است که برای بقا در طول سفر بین ستاره ای در مطالعات آینده در محیط فضای بیرونی آزمایش خواهد شد. تنگستن می تواند یک عامل اساسی در این مورد باشد.

از پلی اکسومتالات تنگستن به عنوان چارچوب های معدنی پایدار تا پردازش زیستی میکروبی سنگ معدن تنگستن

مشابه سلول‌های معدنی سولفید آهن، پلی‌اکسومتالات‌های مصنوعی (POMs) به عنوان سلول‌های معدنی در تسهیل فرآیندهای شیمیایی اولیه و نمایش ویژگی‌های "شبیه حیات" در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، ارتباط POM با فرآیندهای حفظ حیات (به عنوان مثال، تنفس میکروبی) هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. میلوویچ می گوید: با استفاده از مثال Metallosphaera sedula که در اسید داغ رشد می کند و از طریق اکسیداسیون فلز تنفس می کند، بررسی کردیم که آیا سیستم های معدنی پیچیده مبتنی بر خوشه های POM تنگستن می توانند رشد M. sedula را حفظ کنند و تکثیر و تقسیم سلولی ایجاد کنند.

دانشمندان توانستند نشان دهند که استفاده از خوشه‌های POM معدنی مبتنی بر تنگستن، ترکیب گونه‌های ناهمگن ردوکس تنگستن را در سلول‌های میکروبی ممکن می‌سازد. رسوبات آلی فلزی در سطح مشترک بین M. sedula و W-POM در طول همکاری پربار با مرکز میکروسکوپ الکترونی و نانوتحلیل اتریش (FELMI-ZFE، Graz) تا محدوده نانومتری حل شدند. یافته‌های ما M. sedula پوشیده از تنگستن را به سوابق در حال رشد گونه‌های میکروبی بیومرینالیزه می‌افزاید، که در میان آنها باستان‌ها به ندرت نشان داده می‌شوند. تبدیل زیستی شیلیت معدنی تنگستن انجام شده توسط ترمواسیدوفیل شدید M. sedula منجر به شکستن ساختار شیلیت، حل شدن بعدی تنگستن و کانی شدن تنگستن در سطح سلول میکروبی می شود (شکل 3). نانوساختارهای شبه کاربید تنگستن زیست‌زا که در این مطالعه توضیح داده شده‌اند، نشان‌دهنده یک نانومواد پایدار بالقوه است که با طراحی سازگار با محیط زیست با کمک میکروبی به دست آمده است.