Volframo , aŭ volframo , estas kemia elemento kun simbolo W kaj atomnumero 74. La nomo volframo venas de la antaŭa sveda nomo por la volframa mineralo skeelito , volframo aŭ "peza ŝtono". Volframo estas malofta metalo trovita nature sur la Tero preskaŭ ekskluzive kombinita kun aliaj elementoj en kemiaj kunmetaĵoj prefere ol sole. Ĝi estis identigita kiel nova elemento en 1781 kaj unue izolita kiel metalo en 1783. Ĝiaj gravaj ercoj inkludas wolframiton kaj scheeliton.

La libera elemento estas rimarkinda pro sia fortikeco, aparte la fakto ke ĝi havas la plej altan frostopunkton de ĉiuj elementoj malkovritaj, degelante je 3422 °C (6192 °F, 3695 K). Ĝi ankaŭ havas la plej altan bolpunkton, je 5930 °C (10706 °F, 6203 K). Ĝia denseco estas 19,3 fojojn tiu de akvo, komparebla al tiu de uranio kaj oro, kaj multe pli alta (ĉirkaŭ 1,7 fojojn) ol tiu de plumbo. Polikristala volframo estas interne fragila kaj malmola materialo (sub normaj kondiĉoj, kiam nekombinite), malfaciligante labori. Tamen, pura unu-kristala volframo estas pli muldebla kaj povas esti tranĉita per malmola ŝtala segilo.

La multaj alojoj de volframo havas multajn aplikojn, inkluzive de inkandeskaj ampolofilamentoj, Rentgenfotaj tuboj (kiel kaj la filamento kaj celo), elektrodojn en gasa volframa arkveldado, superalojoj, kaj radiada ŝirmado. La malmoleco kaj alta denseco de volframo donas al ĝi armeajn aplikojn en penetraj kugloj. Volframkunmetaĵoj ankaŭ estas ofte utiligitaj kiel industriaj kataliziloj.

Volframo estas la nura metalo de la tria transirserio kiu povas okazi en biomolekuloj kiuj estas trovitaj en kelkaj specioj de bakterioj kaj arkeoj. Ĝi estas la plej peza elemento konata kiel esenca por iu vivanta organismo. Tamen, volframo influas molibdenon kaj kuprometabolon kaj estas iom toksa al pli konataj formoj de besta vivo.