Volframo havas la plej altan frostopunkton el ĉiuj metaloj. Ĝia frostopunkto estas ĉirkaŭ 3,422 celsiusgradoj (6,192 gradoj Fahrenheit). La ekstreme alta frostopunkto de volframo povas esti atribuita al pluraj ŝlosilaj faktoroj:

1. Fortaj metalaj ligoj: volframaj atomoj formas fortajn metalajn ligojn unu kun la alia, formante tre stabilan kaj fortan kradan strukturon. Tiuj fortaj metalaj ligoj postulas grandan kvanton de energio por rompi, rezultigante la altan frostopunkton de volframo.

2. Elektronika agordo: La elektronika agordo de volframo ludas decidan rolon en sia alta fandpunkto. Volframo havas 74 elektronojn aranĝitajn en siaj atomorbitaloj kaj havas altan gradon da elektronmallokigo, rezultigante fortan metalligadon kaj altan kohezian energion.

3. Alta atoma maso: Volframo havas relative altan atoman mason, kiu kontribuas al siaj fortaj interatomaj interagoj. La granda nombro da volframo-atomoj rezultigas altan gradon da inercio kaj stabileco ene de la kristala krado, postulante grandajn kvantojn de energienigaĵo interrompi la strukturon.

4. Refractaj propraĵoj: Tungsteno estas klasifikita kiel obstina metalo kaj estas konata pro ĝia bonega varmorezisto kaj eluziĝo-rezisto. Ĝia alta frostopunkto estas difina karakterizaĵo de obstinaj metaloj, igante ĝin valora por aplikoj en alt-temperaturaj medioj.

5. Kristala Strukturo: Tungsteno havas korpo-centrigitan kuban (BCC) kristalan strukturon ĉe ĉambra temperaturo, kiu kontribuas al ĝia alta fandpunkto. La aranĝo de atomoj en la BCC-strukturo disponigas fortajn interatomajn interagojn, plibonigante la kapablon de la materialo elteni altajn temperaturojn.

Volframo havas la plej altan frostopunkton de ĉiuj metaloj pro sia rimarkinda kombinaĵo de fortaj metalaj ligoj, elektrona agordo, atommaso kaj kristala strukturo. Ĉi tiu speciala posedaĵo faras volframon nemalhavebla por aplikoj, kiuj postulas, ke la materialo konservu sian strukturan integrecon ĉe ekstreme altaj temperaturoj, kiel aerospacaj, elektraj kontaktoj kaj alt-temperaturaj fornaj komponantoj.

Molibdeno havas korp-centritan kuban (BCC) kristalstrukturon ĉe ĉambra temperaturo. En ĉi tiu aranĝo, molibdenatomoj situas ĉe la anguloj kaj centro de la kubo, kreante tre stabilan kaj malloze plenplenan kradan strukturon. La kristala strukturo de BCC de molibdeno helpas pliigi ĝian forton, flekseblecon kaj alt-temperaturan reziston, igante ĝin valora materialo por diversaj industriaj aplikoj, inkluzive de aerospaco, alt-temperaturaj fornoj kaj strukturaj komponentoj kiuj eltenas ekstremajn kondiĉojn.