Ĉinio M2 M3 tantalo-rigliloj kaj nuksoj DIN931 D933 DIN912 DIN934 Fabrikisto kaj Provizanto

M2 M3 tantalo-rigliloj kaj nuksoj DIN931 D933 DIN912 DIN934

Mallonga Priskribo:

Tantalo estas malofta kaj multekosta metalo kun alta koroda rezisto kaj alta frostopunkto, kiu estas ofte uzata en specialigitaj kaj altteknologiaj industrioj kiel aerospaco, elektroniko kaj kemia pretigo.

Sendu retpoŝton al ni Elŝutu kiel PDF

Produkta Detalo

Produktaj Etikedoj

Kion signifas DIN en ŝraŭboj?

Kiam temas pri ŝraŭboj kaj fiksiloj, "DIN" signifas "Deutsches Institut für Normung", kiu tradukiĝas al "Germana Instituto por Normigado". La esprimo "DIN" estas uzita por rilati al la normoj evoluigitaj fare de tiu organizo kiuj estas vaste rekonitaj kaj uzitaj en industrio kaj inĝenieristiko. Kiam vi vidas fermilon kun etikedo "DIN", tio signifas, ke la produkto plenumas specifajn normojn fiksitajn de la Germana Instituto por Normigado.

Ĉi tiuj normoj kovras ĉiujn aspektojn de fermiloj, inkluzive de dimensioj, materialoj kaj mekanikaj propraĵoj, kaj estas uzataj por certigi konsistencon kaj kvaliton en la produktado kaj uzo de ŝraŭboj, rigliloj kaj aliaj fiksaj komponantoj.

Kio estas DIN 934-specifo?

DIN 934 estas la germana normo por sesangulaj nuksoj. Ĉi tiu specifo skizas la dimensiojn, materialojn kaj mekanikajn trajtojn de krudaj fadenaj heksaj nuksoj. La normo kovras gamon da grandecoj de M1.6 ĝis M64.

Kelkaj ŝlosilaj aspektoj de la DIN 934-specifo inkludas:

1. Materialo: La normo kondiĉas, ke nuksoj povas esti faritaj el diversaj materialoj, inkluzive de ŝtalo, neoksidebla ŝtalo, latuno kaj aliaj neferaj metaloj.

2. Fadenoj: Ĉi tiu normo kovras krudajn fadenajn nuksojn, kiuj estas la plej ofta fadena tipo uzata en ĝenerala fiksado.

3. Dimensioj: DIN 934 specifas la larĝon trans ebenaĵoj, altecon kaj tonalton de sesangulaj nuksoj por ĉiu grandeco.

4. Mekanikaj propraĵoj: La normo inkluzivas postulojn por la mekanikaj propraĵoj de la nukso, kiel garantiita ŝarĝo, streĉa forto, malmoleco ktp.

Ĝenerale, DIN 934 provizas ampleksan aron de specifoj por sesangulaj nuksoj, certigante, ke ili plenumas la necesajn postulojn por diversaj industriaj kaj mekanikaj aplikoj.

Kio estas la diferenco inter DIN kaj ISO-nuksoj?

La ĉefa diferenco inter DIN kaj ISO-nuksoj estas la normorganizo, kiu disvolvas kaj konservas ĉi tiujn nuksajn specifojn.

DIN (Deutsches Institut für Normung) estas la germana normiga asocio kaj ĉiam estis la ĉefa fonto de industriaj normoj, inkluzive de normoj por nuksoj kaj aliaj fermiloj. La DIN-normo estas vaste uzata en Germanio kaj ankaŭ estis adoptita de multaj aliaj landoj.

ISO (Internacia Organizo por Normigado) estas tutmonda normiganta korpo respondeca por evoluigado kaj publikigado de internaciaj normoj. ISO-normoj estas agnoskitaj kaj uzataj tutmonde kaj kovras larĝan gamon de produktoj kaj procezoj, inkluzive de fermiloj.

Koncerne nuksojn, DIN kaj ISO havas sian propran aron de normoj por diversaj specoj de nuksoj, inkluzive de seksaj nuksoj, seruronuksoj, ktp. Kvankam povas esti similecoj inter la du aroj de normoj, povas ankaŭ esti diferencoj en dimensioj, materialoj. kaj teknikaj specifoj.

Indas noti, ke iuj DIN-normoj estis adoptitaj kiel ISO-normoj, en kiu kazo la specifoj estas esence la samaj. Tamen, en iuj kazoj DIN kaj ISO-normoj povas malsami, precipe en la kazo de specifaj produktaj specoj aŭ variantoj.

Elektante nukson por specifa apliko, oni devas fari referencon al la specifa DIN aŭ ISO-normo por certigi, ke la elektita nukso plenumas la postulatajn specifojn kaj kongruas kun la celita uzo.